Карак

Кайтып ишек тоткасына орынуы булды, Хәнәфинең йөрәге жу итеп китте: кергәннәр... өй караклары... быдыр-быдыр сөйләшәләр... Ачкыч яратып кергәннәр, каһәр суккырлары. Эчтән бикләнеп иркенләп чистартмакчылар. Нишләргә?
Хәнәфи уч төбе белән маңгай сырлары арасыннан сытылып чыккан борчак-борчак тирен сөртеп алды да песи мыегы кебек тырпаеп торучы өч бөртек чәчен сыпырып куйды: уйла баш, уйла! Тә-әк. Иң башта шуны ачыклау мөһим: фараздан, ул мөртәтләр урынында булса, нәрсәгә күзе кызар иде икән аның? Нәрсәләр бар соң әле өйләрендә? Алтын-көмеш дияр идең, төшкә дә кергәне юк андый малның. Хатынының паригы? Ни хаҗәтемә кирәк аларга йон тубалы? Мебель? Кырыкка җитеп өй карагының урындык урлаганын ишеткәне юк әле. Акча? Юк дәрәҗәсендә...
Хәнәфи байлыгын барлап бетерергә өлгермәде, өй эче тегеләрнең шаркылдап көлгән тавышы белән тулды, бетерделәр... Пычаксыз суйдылар... Хатыннан яшереп шаравар бөрмәсенә шудырган соңгы унлыкны таптылар, бәдбәхетләр. Болай булгач, күрсәтәм мин боларга күрмәгәннәрен. Черетәм мин боларның башын зиндан ташында. Аллаһы боерса...
– Ка-ра-вы-ы-ыл! Кара-вы-ыл! Ярдәм и-те-ге-е-ез!
Күз ачып йомганчы, Хәнәфине күрше-күлән сырып алды. Кулларында уклау, үтүк, балта...
– Каер, энем. Ишекне каер, дим. Ә? Бир әле алайса балтаны. Менә болай итәбез аны...
Өерелеп ауган ишекне таптый-таптый өй эченә томырылган карак тотучылар онытылып сүндерелми калган телевизор экранында «Фильм бетте» дигән сүзләрне генә укырга өлгерделәр.

Данис ХӘЙРУЛЛИН

Фото: https://ru.freepik.com